De mens is één van de weinige zoogdieren die monogaam is, dus moet daar in de evolutie van zijn soort een goede reden voor te vinden zijn. Wetenschappelijk magazine Eos zet in zijn nieuwe nummer de mogelijke theorieën op een rijtje.
Wanneer de mens precies monogaam is geworden, daarover bestaat onder wetenschappers nog steeds discussie. Het zou kunnen dat onze oudste voorouders al monogaam werden toen mannetjes die lager in de pikorde stonden, niet meer wilden vechten maar vrouwen probeerden te verleiden met voedsel. De vrouwtjes zouden deze ‘kostwinners’ verkozen hebben boven de vechtersbazen en op die manier ontstond een monogame relatie. Andere antropologen beweren dan weer dat de monogamie zo’n miljoen jaar later kwam en stapsgewijs evolueerde. Eerst was de mens polygaam, maar omdat het waken over al die vrouwtjes en het vechten met al die rivalen zoveel energie kostte, bleek monogamie nog niet zo’n slechte manier om krachten te sparen.
Niet alleen over het wanneer, ook over het waarom zijn wetenschappers het nog steeds niet eens. Een eerste hypothese gaat uit van het feit dat vrouwen zich een steeds groter territorium gingen toe-eigenen, waardoor een man veel minder werk had met één vrouw. Hij moest dan op maar één territorium patrouilleren, waardoor hij minder kans had om gewond te raken en waardoor hij meer zekerheid dat zijn kinderen wel degelijk van hem waren. Een tweede hypothese, die de eerste tegenspreekt, is dat rivaliserende mannetjes de kinderen van hun tegenstander doodden wanneer die overwonnen of verstoten werd. Daardoor kreeg de overwinnaar de kans om zijn dna te verspreiden. Om hun kinderen te beschermen, zouden vrouwen dus één partner kiezen, die hun nageslacht kon verdedigen. Een derde hypothese gaat ook uit van het kind: aangezien menselijke baby’s lang afhankelijk blijven en het grootbrengen ervan erg veel energie kost, zouden moeders de voorkeur geven aan vaders die een handje helpen. Als de vader bij het gezin blijft en de baby draagt als de moeder naar voedsel zoekt, is de kans groter dan het gezin overleeft. Wanneer de vader dicht bij zijn vrouw en kinderen blijft, zorgt dat voor een diepe emotionele band.
Bron:Nieuwsblad