To Poke or not to Poke?

foto Dominique Dierick 

Ik geef het toe dat het moeilijk is om aan alle internethypes te weerstaan. Van Myspace tot Facebook, van Netlog tot Twitter, het heeft allemaal al tussen mijn favorieten gestaan. De zomermaanden zijn sowieso een beetje een rustmoment en statussen up to date houden is dan niet zo belangrijk. Tijdens de zomermaanden maak je meer tijd voor vakantie en juich je het toe om even niet constant in de verleiding te komen om alles op internet ‘efkes’ te controleren.

Toch bestaat er sinds kort een manier om offline en digitaal te netwerken. Die ene interessante persoon zijn telefoonnummer of email op een briefje schrijven is voorbij en een nieuw contact in de GSM toevoegen lijkt weldra ook verleden tijd dankzij Poken. Poken betekent letterlijk zoveel als iemand porren. Een standaardfunctie op Facebook en MSN met als enige doel: iemands aandacht trekken. In het beste geval port hij of zij je wel terug.

Pokes zijn minuscule figuurtjes aan een koordje en hebben de capaciteit om iemand zijn coördinaten op te slaan. Als je iemand met een andere Poke treft, kan je de handjes van de sleutelhangers op elkaar drukken (high five) en digitaal vriendschap sluiten. Om het goed zichtbaar te maken dat je wel degelijk Pokable bent, kan je hem aan je GSM, rugzak of handtas bevestigen. Poken is volgens velen een absolute trend in de Nederlandse zakenwereld. Als iemand daar vraagt: ‘Mag ik je even poken?’ bedoelt hij of zij hier dus helemaal niets dubbelzinnigs mee. In België daarentegen zou iedereen wellicht weglopen als je die vraag stelt. Toch ben ik geprikkeld door deze opkomende trend en wil ik als ervaren netwerkster zo’n Poke uittesten.

Ik ben heel benieuwd naar het Pokeje dat een vriend voor me heeft weggelegd. Als ik bij hem aanbel, schuift hij een klein doosje in mijn hand. Ik kijk even en zie dat mijn figuurtje een gevaarlijke ninja is. Het is echter wel heel verbijsterend hoe ongelofelijk klein en onbenullig dat dingetje is. Op internet wordt dit als een wereldwijde hype aangekondigd, maar ik vrees dat dit zelfs kinderen niet zal interesseren. Misschien verandert dat als het apparaatje ook in de winkel kan kopen en niet alleen meer op internet. Ik open het doosje redelijk bruusk waardoor mijn ninja bijna keihard op de grond valt. Ik trek het handje eraf en er verschijnt een USB-stick uit zijn hoofd. Hier worden dus, na het contact met een andere pook, alle gegevens bewaard.

Op www.doyoupoken.com krijg je een blitse uitleg over hoe je de gadget moet gebruiken en registreren. Op die manier kunnen alle andere accounts door (Facebook, Netlog,...) meteen aan je persoonlijke pokenaccount gelinkt worden en worden die zo ook opvraagbaar door de mensen die je nog zullen poken. Uiteraard kan je enkel ook de klassieke gegevens vermelden, maar vooral voor online freaks is het zonde om niet alle functies van de Poke te benutten.

Eens je geregistreerd bent, kan je ook alle mensen bekijken die je op je USB-stick hebt staan (maximum 64 per keer). De mensen die nog interessant lijken kan je houden en het is zelfs mogelijk om er een digitaal post-itje op te plakken met hun interesses. De mensen die minder interessant lijken, delete je gewoon. Poken is het beste bewijs dat wij vandaag in een übersociale wegwerpmaatschappij leven.

Het snoezig dingetje komt uit Zwitserland en is interessant om eens te testen, maar daar houdt het dan mee op. De Pokes kan je ook per twaalf bestellen en zelf onder je vrienden te verdelen, maar dat is misschien wat te vergaand. Niet iedereen vindt dat het authentieke proces van contact leggen geen charme meer heeft. Bovendien zijn de meeste mensen ook nog steeds op hun privacy gesteld en dit initiatief kan een grote inbreuk zijn. Of dit een gat in de markt is, betwijfel ik sterk. Met een gsm op zak is dit apparaatje gewoonweg overbodig. Voor je het weet ben je in alle nonchalance jouw Poke al lang kwijt. Zonde van die 12,50 euro.

Hanne Vandenweghe

Info op deze website. Klik hier.
 

Bron:Nieuwsblad