In wezen is voortplanting nog altijd de reden van ons bestaan. Er is niks zo primair als een kinderwens. Mensen die kinderen hebben, zien hun nageslacht dan ook als de zin van hun bestaan
Toch is er een groeiende groep die bewust kiest voor een kinderloos leven. Sommigen maken die keuzes door ervaringen in hun jeugd. Ze zien het vaak als een onmogelijke opdracht. Dat kan zijn omdat ze uit een gezin met een klassiek rollenpatroon komt. Als men thuis gezien heeft hoe weinig vrijheden het leven als moeder met zich kan meebrengen, schrikt dat soms af.
Als vrouwen het moederschap als iets beklemmend ervaren, kiezen ze vaak om het niet te doen. Het is ook ergens een vorm van bindingsangst. Je partner kun je kiezen, bij een kind heb je daar geen controle over.
Er is ook een groep die het uit een positieve overweging doen. Die vrouwen wegen bewust af wat ze willen in het leven: reizen, een goede job, veel tijd voor zichzelf. Het zijn vaak hoogopgeleide vrouwen die de combinatie van een drukke job en de zorg van een kind als een moeilijke evenwichtsoefening beschouwen. Veel vrouwen stellen hun kinderwens uit en van uitstel komt heel vaak afstel. Die vrouwen moeten vaak aanhoren dat ze egoïstisch zijn. Maar iedereen die al dan niet voor kinderen kiest, doet dat voor zichzelf en daar is niks mis mee.
Toch zal dat taboe nooit volledig verdwijnen. Het is een discussie die veel emoties losmaakt. Wanneer een vrouw zegt dat ze niet voor kinderen kiest, zien andere vrouwen dat vaak als het volledig afwijzen van hun vrouw zijn en automatisch ook als afwijzing van hun keuze om voor kinderen te gaan. Er zijn veel kinderloze vrouwen die zich op latere leeftijd buitengesloten voelen omdat al hun vriendinnen grootmoeder zijn. Kinderen geven automatisch een invulling aan je leven. Kinderloze mensen moeten een stuk bewuster door het leven gaan. En die groep heeft ook een maatschappelijke functie. Mensen met kinderen verliezen zich wel eens in de zorg om hun nageslacht en kinderloze mensen hebben vaak een andere kijk op de wereld. Voor je veertigste kan je kinderwens nog heel erg kantelen. Dat toont nog eens dat het een instinctmatig, diep verlangen is dat nooit helemaal afwezig is. Zelfs bij vrouwen die resoluut voor een leven zonder kinderen kiezen, is er een kinderwens in latente vorm aanwezig."